Αλληλεγγύη στον Κούρδικο Λαό!
Το νέο αιματηρό τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Τουρκίας, την πρωτεύουσα Άγκυρα, μόνο τυφλό δεν ήταν. Όπως και λίγους μήνες πριν, στη συνοριακή πόλη Σουρούτς, στόχος ήταν οι Κούρδοι αγωνιστές και οι προοδευτικές δυνάμεις της Τουρκίας που έχουν συνταχθεί μαζί τους ενάντια στο κρυπτο-φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν. Οι φονιάδες του Ισλαμικού Κράτους ξεπληρώνουν έτσι την υποστήριξη του ισλαμιστή προέδρου που τους έκανε πλάτες, πιστεύοντας ότι θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά αντί γι’ αυτόν.
Στην πιο βίαιη και εκτεταμένη αναδιάταξη συνόρων και ζωνών επιρροής τα τελευταία χρόνια, ο κουρδικός λαός είναι ο μόνος λαός που αντιστάθηκε και πρόβαλε ένα άλλο όραμα ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και συμβίωσης στην περιοχή. Όταν οι ισλαμοφασίστες του ISIS έμοιαζαν ανίκητοι προελαύνοντας σε Ιράκ και Συρία, η αντίσταση των Κούρδων γυναικών και αντρών στο Κομπάνι ήρθε να ανατρέψει αυτή την κατάσταση, αναγκάζοντας τους Αμερικάνους και τους δυτικούς συμμάχους τους να τους στηρίξουν ενάντια στο δημιούργημά τους.
Παράλληλα, το αυτόνομο, αμεσοδημοκρατικό και εξισωτικό παράδειγμα των τριών κουρδικών επαρχιών της Β. Συρίας, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί της περιοχής, ενάντια στα αυταρχικά καθεστώτα και τις εξωτερικές επιβολές.
Κάτι τέτοιο, όμως, είναι ενάντια στα σχέδια του επίδοξου σουλτάνου Ερντογάν και τον ρόλο που θέλει να παίξει στην περιοχή. Η αυτοδιάθεση των Κούρδων της Συρίας, παράλληλα με τον αγώνα των Κούρδων εντός της Τουρκίας και την βίαιη καταστολή που υφίστανται από το τουρκικό κράτος, τσαλακώνει την εικόνα της σταθερής, δυνατής Τουρκίας. Μετά δε και την ενεργή ανάμειξη των Ρώσων στο εμφύλιο της Συρίας, οι νέο-οθωμανοί αγάδες της Άγκυρας βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας μάλλον πολύ περισσότερα να χάσουν παρά να κερδίσουν. Γι’ αυτό και η ανοιχτή τρομοκρατία ενάντια στους Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές είναι η τελευταία ελπίδα του Ερντογάν να κυριαρχήσει και να επιβιώσει, εν όψει μάλιστα και των βουλευτικών εκλογών της 1ης Νοεμβρίου.
Η συμπαράσταση όμως στους αγωνιζόμενους Κούρδους, πέρα από την ηθική υποχρέωση, είναι και ζήτημα επιβίωσης για τη χώρα μας. Τα «ευχαριστώ» της κυβέρνησης στους Αμερικάνους που μεσολάβησαν ώστε προσωρινά να μαζέψει ο Σόιμπλε το GREXIT του, δεν αρκούν. Τα ανταλλάγματα που ζητάει ο Ερντογάν για τη χρήση των βάσεων στο έδαφος της Τουρκίας είναι πολλά. Επαναφορά του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο με πλήρη αποδοχή του ρόλου της Τουρκίας στο νησί, κοινή διαχείριση στο Αιγαίο με το πρόσχημα του προσφυγικού (λες και δεν είναι η Τουρκία αυτή που στέλνει κατά χιλιάδες τους πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται…), αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στη Θράκη [και οι τρεις εκλεγέντες, με λίστα(!), βουλευτές Ροδόπης είναι μουσουλμάνοι πλήρως ευθυγραμμισμένοι με το εκεί τούρκικο προξενείο…]. Με μια κυβέρνηση πλήρως εξαρτημένη από τους προστάτες της, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποια ιδιαίτερη αντίδραση στα παραπάνω σχέδια.
Οι μόνοι που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αντισταθούν και να καταδείξουν το πραγματικό πρόσωπο του Τουρκικού καθεστώτος είναι οι Κούρδοι με τον αγώνα τους για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση. Και αυτό το πληρώνουν με το αίμα τους στους δρόμους και τα βουνά της Τουρκίας.
