Πάτρα – Οδησσός: Μια ιστορία ιδεολογικής αγκύλωσης, πολιτικής μυωπίας και «ψόφιας» αλληλεγγύης
Με αφορμή την πρόσφατη ριψοκίνδυνη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη στην Οδησσό και τους συμβολισμούς που ανέδειξε η κοινή συνέντευξη τύπου με τον Πρόεδρο Ζελένσκυ μπροστά στο κτίριο της Φιλικής Εταιρείας και τις αναφορές περί κοιτίδας του Ελληνισμού στη Μαύρη Θάλασσα (μαζί με την ισοπεδωμένη Μαριούπολη), θα διηγηθούμε μια ιστορία από το χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης που τη ζήσαμε ενεργά όταν εκπροσωπούμαστε στο δημοτικό συμβούλιο, πριν τις πρόσφατες εκλογές.
Στις 19 Ιανουαρίου του 2023 λαμβάνουμε μια συγκινητική επιστολή από την ελληνικής καταγωγής σολίστ της Φιλαρμονικής της Οδησσού, κυρία Αγλαΐα Πολυχρονίδη, εξ ονόματος της Διευθύντριας του Οργανισμού, κυρίας Γαλίνα Ζίτσερ. Εκείνη την περίοδο, όπως και σήμερα, η Οδησσός βρισκόταν στο επίκεντρο της ρωσικής επιθετικότητας και οι συνεχόμενοι βομβαρδισμοί είχαν αχρηστεύσει μεγάλο μέρος του δικτύου παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και οι διακοπές ρεύματος στην πόλη ήταν συχνές και πολύωρες. Στην επιστολή τους, οι δύο κυρίες της πολιτιστικής ζωής της Οδησσού περιέγραφαν τις πρωτόγονες συνθήκες στις οποίες έκαναν πρόβες και έδιναν παραστάσεις ένεκα των διακοπών ρεύματος, διατράνωναν την πίστη τους στο ρόλο του πολιτισμού σε μια εμπόλεμη κοινωνία και παρακαλούσαν για την εύρεση και αποστολή μιας γεννήτριας για να μπορούν να κάνουν τις πρόβες και κάποιες παραστάσεις. Ούτε όπλα ζήτησαν ούτε «ανθρωπιστική βοήθεια».
Αμέσως, συγκλίθηκε η συνέλευση της δημοτικής παράταξης «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ» και ομόφωνα αποφασίσαμε να κινητοποιήσουμε τους τοπικούς πολιτιστικούς φορείς της αυτοδιοίκησης. Ο τότε δημοτικός σύμβουλος και εκπρόσωπος της παράταξής μας, Θ. Ντρίνιας, απέστειλε στις 20 Ιανουαρίου επιστολή προς τις τότε Προέδρους του Πολιτιστικού Οργανισμού και Καρναβαλικού Οργανισμού (η επιστολή εδώ: https://www.koinotikon.gr/?q=node/274). Την ίδια επιστολή απέστειλε και στον Πρόεδρο και το Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ, του οποίου παρεμπιπτόντως ήταν μέλος, ζητώντας παράλληλα να οριστεί ως θέμα συζήτησης στην ημερήσια διάταξη ερχόμενης συνεδρίασης. Τέλος, η επιστολή κοινοποιήθηκε στο Γραφείο του Δημάρχου. Εκτιμούσαμε, ότι μαζί και οι τρείς πολιτιστικές δομές/οργανισμοί του Δήμου Πατρέων θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν το σχετικά μικρό ποσό για την αγορά και αποστολή μιας γεννήτριας προς τους χειμαζόμενους καλλιτέχνες και πολίτες της Οδησσού, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού και αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπων του πολιτισμού.
Η προσπάθειά μας γέννησε ελπίδες και δημιούργησε ένα κλίμα ενθουσιασμού στην Οδησσό και οι άνθρωποι εκεί εξέφραζαν συνεχώς τις ευχαριστίες τους, σχεδιάζοντας κιόλας μια μελλοντική συναυλία προς τιμήν των εκπροσώπων της Πάτρας που θα συνόδευαν τη γεννήτρια! Όταν το διάβημά μας το διαδέχτηκε η απόλυτη σιωπή, ούτε καν η απόρριψη, άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Αποστείλαμε κι άλλη επιστολή ευγενικής υπενθύμισης στις 10 Μαρτίου. Άκρα του τάφου σιωπή και πάλι, προσβλητική και ένοχη. Ο Περισσός είχε προ πολλού αποφασίσει ότι οι Ουκρανοί είναι «ναζί» που ήθελαν να «περικυκλώσουν» τη Ρωσία του Πούτιν για λογαριασμό των «πολεμοκάπηλων ιμπεριαλιστών» της Δύσης. Ο Περισσός είχε εκδώσει φετφά για ποιους λαούς αξίζει αλληλεγγύη, και ποιοι λαοί είναι του πεταματού. Οπότε στην Πάτρα οι δημοτικοί άρχοντες υπάκουσαν. Και τα σκυλιά δεμένα…
Δεν απογοητευτήκαμε, γιατί γνωρίζαμε από την Ιστορία πόσο νεκρώνει την ανθρωπιά η ιδεοληψία. Στραφήκαμε στη συνέχεια προς την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Μετά από κάποια διερευνητικά τηλεφωνήματα και ένα αρχικό ενδιαφέρον, αποστείλαμε στον αρμόδιο για τον Πολιτισμό Αντιπεριφερειάρχη παρόμοια επιστολή στις 21 Μαρτίου. Η ίδια σιωπή. Συνεχίσαμε τις οχλήσεις, και μετά από κάποιες δικαιολογίες που ψελλίστηκαν περί απαιτούμενης αναμόρφωσης του προϋπολογισμού τον …Ιούνιο, καταλάβαμε ότι «προϋπολογισμός» ήταν η άλλη εκδοχή της παραπομπής στις καλένδες. Απευθυνθήκαμε, τέλος, δις στο γραφείο του Περιφερειάρχη, για να κλειστεί ένα ραντεβού με τον ίδιο. Ακόμα περιμένουμε απάντηση… Η «φιλελεύθερη» παράταξη των «αρίστων» έγραψε στα παλαιότερα των timberland υποδημάτων της και την Οδησσό, και τη Φιλαρμονική της, και την κοιτίδα του Ελληνισμού, και την κυβέρνηση του Μητσοτάκη που στέκεται στο πλευρό της Ουκρανίας.
Την ίδια περίοδο, πολυπράγμων Αντιπεριφερειάρχης οργάνωσε εκδήλωση στην Πάτρα για το Ουκρανικό με καλεσμένους εξέχοντες ρωσόφιλους διεθνολόγους και δημοσιογράφους (Μάζης, Κοττάκης κ.ά.)! «Φιλελεύθεροι» και «κομμουνιστές» ενωμένοι στην αδιαφορία για τα δεινά των Ουκρανών και στο (ανοιχτό ή καλυμμένο) αλληθώρισμα προς την Πουτινική Ρωσία!
Μήπως, όμως, δεν υπήρχαν τα χρήματα (λιγότερα από 10 χιλιάδες ευρώ) για την αγορά της γεννήτριας; Την ίδια ακριβώς (προεκλογική) περίοδο, μόνο το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας ξόδεψε 50.000 ευρώ για μια παράσταση (ISADORA) που δεν έγινε ποτέ(!), με πρόσχημα τους αγώνες των σπουδαστών των δραματικών σχολών και τη λογική «οι αγώνες έχουν κόστος» (με τα λεφτά άλλων, θα προσθέταμε εμείς), ενώ όσοι εξωραϊστικοί σύλλογοι, εθνοτοπικοί, διοργανωτές πανηγύρεων κ.ά. προσέτρεξαν για βοήθεια στην Περιφέρεια δεν έφυγαν δυσαρεστημένοι από την προθυμία ενίσχυσης…
Οι φίλοι μας καλλιτέχνες της Οδησσού (με μόνα όπλα τις νότες, τις φωνές και τα μουσικά τους όργανα), οι αγαπημένοι μας ομογενείς που φυλάττουν ακόμα τις Θερμοπύλες του ιστορικού Ελληνισμού στη Μαύρη Θάλασσα, τη στιγμή που ρωσικοί βαλλιστικοί πύραυλοι σκορπούν τον όλεθρο και την καταστροφή των υποδομών, έφαγαν άκυρο διότι οι τοπικοί μας άρχοντες δεν δίνουν δεκάρα για τον αγώνα τους. Δεν δίνουν δεκάρα για τους δεσμούς αιώνων που μας συνδέουν. Δεν μπορούν να δουν ούτε εκατοστό πέρα από την επηρμένη μύτη τους, τυφλωμένοι από την ιδεοληψία και τη λογική business as usual. Δεν γνώριζαν οι άμοιροι πολίτες της Οδησσού, πως απευθύνονταν στους άρχοντες της Πάτρας (δημοτικούς και περιφερειακούς), στο βασίλειο, κοινώς, της ιδεοληπτικής μανίας και της φιλελεύθερης πλαδαροκρατίας.
Τους ζητάμε συγγνώμη, αν τους δημιουργήσαμε φρούδες ελπίδες. Είμαστε το ίδιο ανίκανοι κι εμείς που πιστέψαμε ότι θα μπορούσαμε να κινητοποιήσουμε μηχανισμούς. Η κοινωνία μας, κι εμείς μαζί, έχουμε εκπαιδευτεί στην επιλεκτική αλληλεγγύη, στους trendy οδυρμούς και στις κατάρες εκ του ασφαλούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ισχύει στο ακέραιο για καθένα και καθεμιά από εμάς ο στίχος του Μ. Αναγνωστάκη…
«Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε…»
ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ