Περί της Διαχείρισης του Φράγματος Πείρου- Παραπείρου

Ερώτηση Εφημερίδας "Πελοπόννησος"

Άλλες αυτοδιοικητικές δυνάμεις εκτιμούν ότι η διαχείριση του Φράγματος Πείρου- Παραπείρου δεν μπορεί να είναι υπόθεση του Δήμου Πατρέων. Άλλες, αντίθετα, εκτιμούν ότι μπορεί και πρέπει. Τεκμηριώστε τη δική σας θέση.

Απάντηση Κοινοτικόν

Το νερό είναι πολύτιμο φυσικό αγαθό, το οποίο σπανίζει εξαιτίας των τεράστιων απαιτήσεων της σύγχρονης ζωής, της ρύπανσης, της ερημοποίησης και της κλιματικής αλλαγής. Η πρόσβαση σε επαρκές, ποιοτικό και υγιεινό νερό είναι κοινωνικό δικαίωμα. Η άποψη που αντιμετωπίζει τη διαχείριση του νερού του φράγματος με τη λογική «παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο», δεν αντιμετωπίζει το νερό σαν ένα αγαθό που σπανίζει αλλά σαν ένα πεδίο ιδεολογικής επιβεβαίωσης και εμμονής. Αρνούμενη την ενεργή εμπλοκή της τοπικής αυτοδιοίκησης, εισηγείται το ανεδαφικό και συνάμα επικίνδυνο σχέδιο περί κρατικού φορέα διαχείρισης.

- Ανεδαφικό, διότι το μόνο που έχει να λάβει από μεριάς των κυβερνητικών στελεχών είναι αστείες προτάσεις «κρατικοποίησης», χωρίς αναφορά στον πραγματικό τρόπο λειτουργίας και κυρίως στο ποιος θα αναλάμβανε το κόστος διαχείρισης του φράγματος και των μισθών των καρεκλοκένταυρων ημέτερων του διοικητικού συμβουλίου του κρατικού φορέα.

- Επικίνδυνο, διότι όσοι έχουν την άποψη της μη-εμπλοκής του Δήμου καμώνονται πώς δεν είναι το μνημονιακό κράτος που ξεπουλάει συστηματικά τις δημόσιες επιχειρήσεις, τη δημόσια περιουσία, τους δημόσιους πόρους για να ξεπληρώνει για 60 χρόνια τους δανειστές. Ούτε ότι έχει αποδεχτεί και προωθεί τη μελλοντική ιδιωτικοποίηση μέρους(;) των κρατικών εταιρειών ύδρευσης στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και όμως, αμέριμνη, για παράδειγμα η δημοτική αρχή ζητάει το νερό της περιοχής να το αναλάβει αυτό το αποικιοποιημένο κράτος, ώστε το φράγμα να μπει κι αυτό ενέχυρο στη μακριά και εξευτελιστική λίστα από δημόσια ενέχυρα.

Εμείς σαν «Κοινοτικόν» θεωρούμε σαν λιγότερο επικίνδυνη την παρακάτω ολοκληρωμένη πρόταση διεκδίκησης:

• Να συσταθεί διαδημοτικός φορέας (Δήμοι Πατρέων, Ερυμάνθειας, Δυτικής Αχαΐας, με πιθανή συμμετοχή και της Περιφέρειας Δυτ. Ελλάδας), ο οποίος θα αναλάβει μόνον τη διαχείριση και διανομή του νερού στους δημότες των τριών Δήμων.
• Να αναλάβει το κράτος, με νομοθετική ρύθμιση, τον έλεγχο, τη συντήρηση και την ανανέωση της υποδομής του φράγματος και του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού του, ως οφείλει και ως κάνει στα υπόλοιπα φράγματα στη χώρα.

Το κόστος μιας τέτοιας συνθήκης για τους δημότες δεν θα είναι εκείνο το τερατώδες  που προπαγανδίζει (χωρίς να τεκμηριώνει) η δημοτική αρχή αλλά περίπου το ίδιο (ή και χαμηλότερο) με το σημερινό, καθώς θα μειωθεί σημαντικά το κόστος λειτουργίας των υπαρχόντων αντλιοστασίων (τα οποία απαιτούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ μόνο για την κατανάλωση ρεύματος).

Στις σημερινές συνθήκες τον πρώτο ρόλο για τη διαχείριση των υδάτων της περιοχής μας πρέπει να τον έχουμε οι ίδιοι οι κάτοικοι, δια των τοπικών αιρετών θεσμών μας.