ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ - ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Η δίνη της οικονομικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει εδώ και καιρό η χώρα υποχρεώνει την κοινωνία να αναζητήσει, σε μια προσπάθεια εξόδου από αυτήν, τις αιτίες που την οδήγησαν σ’ αυτήν και στη συνέχεια να εντοπίσει τις λύσεις αγωνιζόμενη για την εφαρμογή τους. Οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές γίνονται η αφορμή να αναδειχθούν νέες δυνάμεις και νέες οπτικές, που θα επαναφέρουν τον πολίτη στο κέντρο των εξελίξεων ως απαραίτητο συντελεστή τους και τη συλλογικότητα ως τη μόνη δυνατή απάντηση στην ιδιωτεία, που κατακερματίζει και αποπροσανατολίζει το κοινωνικό σώμα.

Ο πολιτισμός ως παράγωγο της πόλης δεν μπορεί παρά να συσχετίζεται άμεσα μ’ αυτή. Τον αντιλαμβανόμαστε ως καθημερινότητα βίου και μαζί με την παιδεία και τον αθλητισμό σαν ένα αδιαίρετο βιωματικό σύνολο. Οι δημοτικές δράσεις οφείλουν να βάζουν σε προτεραιότητα τους πολίτες της πόλης. Προτεραιότητα στις επιλογές μας η κοινή ωφέλεια και όχι το ιδιωτικό κέρδος. Δεν πιστεύουμε στο μοντέλο του εμπορευματοποιημένου πολιτισμού και του πολίτη-καταναλωτή πολιτιστικών δράσεων. Οποιαδήποτε παρέμβαση δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή του συνόλου των πολιτών. Στόχος μας είναι να δώσουμε προτεραιότητα στην καλλιτεχνική δημιουργία των δημιουργών της πόλης και όχι αποκλειστικά στην αντίστοιχη των μετακλητών. Αναγνωρίζουμε, πιστεύουμε και επιδιώκουμε να αναδείξουμε τον πολιτισμό που δημιουργούν οι παρέες, οι ομάδες, οι ερασιτέχνες, οι νέοι…

Οι σύλλογοι ως πυρήνες πολιτιστικών δράσεων

Οφείλουμε να στηρίξουμε και να φέρουμε στο προσκήνιο το έργο, το οποίο ποικίλες ενεργές συλλογικότητες παράγουν αθόρυβα στην πόλη μας. Από το Πανεπιστήμιο μέχρι τους συλλόγους της γειτονιάς ένα οργανωμένο και συντονιζόμενο από το Δήμο δίκτυο πολιτισμού πρέπει να αγωνίζεται για να δραστηριοποιήσει την αδρανή εν πολλοίς τοπική κοινωνία. Κέντρα νεότητας, κέντρα ηλικιωμένων, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές, μουσικές, χορευτικές και θεατρικές ομάδες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια κοινωνία εξωστρεφή, αλληλέγγυα που κοινωνεί πραγματικά. Τα διαθέσιμα δημοτικά κτήρια μπορούν να διατεθούν για τη στέγαση τοπικών συλλόγων και σχημάτων, που με τη σειρά τους θα κληθούν με την αρωγή του Δήμου να τα μετατρέψουν σε κέντρα πολιτισμού αναλαμβάνοντας σε ένα βαθμό και την ευθύνη της εύρυθμης λειτουργίας τους. Τοπική ιστορία, λαϊκή τέχνη, εκθέσεις τοπικών προϊόντων, μουσικά, χορευτικά, θεατρικά σχήματα, γηγενείς δημιουργοί θα βρουν έτσι το χώρο τους, και θα δώσουν, παράλληλα, τη δυνατότητα στην τοπική κοινωνία να εκφραστεί δημιουργικά και να παρουσιάσει τα έργα και τους προβληματισμούς της. Στην κατεύθυνση της ανάδειξης των τοπικών πολιτιστικών σχημάτων και δημιουργών μια ιστοσελίδα, μια φιλόξενη δημοτική ραδιοφωνική ή τηλεοπτική συχνότητα θα μπορούσε να δράσει επικουρικά στο έργο της προβολής των ντόπιων δράσεων αποτελώντας, παράλληλα, μια τοπική πολιτιστική πρόταση και πεδίο ανάδειξης καινοτόμου καλλιτεχνικής έκφρασης.

Σχολεία ανοιχτά, στέκια πολιτισμού και αθλητισμού

Σε μια πόλη με περιορισμένους ελεύθερους χώρους οι αυλές και οι χώροι των σχολείων πρέπει τα απογεύματα να μένουν ανοιχτοί για αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών με παρουσία φύλακα, ενδεχομένως αδιόριστου εκπαιδευτικού. Τα σχολεία, πάντα με προϋποθέσεις και όρους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ποικίλες δραστηριότητες των μαθητών καθώς, επίσης, και για τη φιλοξενία δράσεων συλλόγων της κάθε περιοχής. Το σχολείο ας βγει, λοιπόν, έξω από τα κάγκελα και ας συναντηθεί με την τοπική κοινωνία για την ανάπτυξη επιμορφωτικών, αθλητικών, ψυχαγωγικών δράσεων και πρωτοβουλιών όπως π.χ. λέσχες ανάγνωσης, προβολές ταινιών, χορευτικά, μουσικά σχήματα κ.λπ.

Οι χώροι άθλησης

Προτεραιότητα στον αθλητισμό, όχι στον πρωταθλητισμό. Αθλητισμός για τη γειτονιά, όχι απαραίτητα για τα «μεγάλα σαλόνια»! Χώροι άθλησης, αναψυχής σε κάθε γειτονιά. Τα παιδιά μας θέλουν να παίζουν με τους φίλους τους στη γειτονιά τους, όχι αποκλειστικά στα γυμναστήρια με δίδακτρα ή στα μπαλκόνια των διαμερισμάτων τους. Οι διαθέσιμοι δημοτικοί πόροι πρέπει να διατίθενται στη δημιουργία υποδομών μικροκλίμακας και όχι σε διοργανώσεις μιμητικών και κακέκτυπων επιδείξεων (π.χ. αγώνες καρτ…).

Ποιο αθλητικό ιδεώδες καλλιεργεί η πόλη όταν οι κάτοικοί της αναγκάζονται να πηγαίνουν για τρέξιμο στους σκληρούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους της, πίσω από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων; Ο μόνος χώρος που πληροί κάπως τις προϋποθέσεις για άθληση των ενηλίκων είναι ο μισοεγκαταλειμμένος χώρος τους έλους της Αγυιάς. Όσο για τα γήπεδα, παραμένουν ανοιχτά μόνο για τις ομάδες, παρόλο που τα περισσότερα με τα χρήματα των πολιτών δημιουργήθηκαν και σ’ αυτούς πρέπει να ανήκουν. Οι ολοένα και περισσότεροι ερασιτέχνες δρομείς της πόλης δικαιούνται επιπλέον χώρους άθλησης. Ελάχιστοι, θα είχαν αντίρρηση στη συμβολή, με ένα μικρό χρηματικό ποσό, για τη συντήρηση και τη φύλαξη των χώρων αυτών.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πατρινών να χαίρονται δωρεάν τη θάλασσά τους και να έχουν μια διαφορετική ποιότητα ζωής. Κοινό και επιτακτικό πια αίτημα των πολιτών παραμένει η αξιοποίηση του θαλάσσιου και παραλιακού μετώπου της Πάτρας. Με την απαραίτητη πολιτική βούληση και τη συλλογική κινητοποίηση των πολιτών οι παραλιακοί δενδροφυτευμένοι χωματόδρομοι για τρέξιμο ή περπάτημα, οι παιδικές χαρές ή οι ποδηλατόδρομοι δεν θα ανήκουν πια στη σφαίρα της φαντασίας. Θα δημιουργούσαν, έτσι, μιαν άλλη πόλη, οικολογική, με οικονομικά προσιτές υποδομές και διαφορετική νοοτροπία. Παράλληλα, με τη στοιχειώδη στήριξη του Δήμου τα ναυταθλητικά σωματεία της πόλης, θα μπορούσαν με τη δράση και την τεχνογνωσία τους να την καταστήσουν φυτώριο νέων αθλητών και, γιατί όχι, σταδιακά κέντρο ναυταθλητικών δράσεων.

Οι πλατείες

Συνήθως οι κεντρικές δημόσιες πλατείες είτε περιβάλλονται από τραπεζοκαθίσματα ιδιωτικών καφενείων αμφιβόλου αισθητικής, που προάγουν ένα χολυγουντιανού τύπου ευ ζην, είτε, οι περιφερειακές πλατείες, είναι αφημένες στην τύχη τους, δηλαδή στην εγκατάλειψη. Θα μπορούσαν όμως να είναι διαφορετικές. Δημοτικά καφενεία είναι εύκολο να κατασκευαστούν και να δοθούν σε άνεργους με ποσοστό κέρδους και με συγκεκριμένους όρους π.χ. τον καθαρισμό και τη φύλαξη της πλατείας. Οι πλατείες είναι χώροι, που οι πολίτες μπορούν να συζητήσουν πραγματικά για τα προβλήματα της πόλης τους επαναφέροντας μια γεύση αρχαίας αγοράς, αλλά και τοπικά καλλιτεχνικά σχήματα να εκφράσουν τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.

Χώροι μνήμης και ιστορίας

Οι διάσπαρτοι χώροι συλλογικής μνήμης και ιστορίας πρέπει να είναι ανοιχτοί, προσπελάσιμοι στους πολίτες και οργανικά ενταγμένοι με δημιουργικό τρόπο στη ζωή της πόλης. Είναι στο χέρι των πολιτών να υπερβούν τη μουσειακή προσέγγιση-αντίληψη του παρελθόντος. Στην κατεύθυνση αυτή θα βοηθούσε η χαρτογράφηση των αρχαιολογικών χώρων, των ιστορικών μνημείων και η συγκέντρωση σε μια βάση δεδομένων των διαθέσιμων πηγών για την ιστορία της πόλης και της περιφέρειας, ώστε να είναι άμεσα προσβάσιμη και διαθέσιμη στο μαθητή, στον ερευνητή, στον επισκέπτη.

Ο πολιτισμός και η ποιότητα ζωής είναι υπόθεση του πολίτη και όχι «πεφωτισμένων» μειοψηφιών. Την συχνά απελπιστική περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα την αναστρέψουμε μόνο όταν ξεφύγουμε από το αδιέξοδο «εγώ» και μετακινηθούμε στο κοινοτικό «εμείς». Ο πολιτισμός είναι το αποτελεσματικότερο εργαλείο αντίστασης και συλλογικής αφύπνισης!